Tuesday, January 15, 2013

អំពីខ្ញុំ

ខ្ញុំបាទ ឈ្មោះ ហែម ពេជ្រ ជាសិស្ស នៅវិទ្យាល័យ ហ៊ុនសែន សៀមរាប ដែល បានបំពេញភារកិច្ចក្នុងការបង្កើតវិបសាយប្លក់មួយដែល មានឈ្មោះថា WWW.SMARTWORLDSITE.BLOGSPOT.COM ដែលបានបង្កើតនៅថ្ងៃទី 01 ខែ មករា ឆ្នាំ 2013 នឹងត្រូវរួចរាល់នៅចុងខែ មករានេះ។

ទំនាក់ទំនង

Name:       Hem Pich
Email:        pichhem068@gmail.com or pich_hem68@yahoo.com
Tel:            (+855)  888 43 60 68

អំពីស្មាតវើលសាយធ៏

អំពីស្មាតវើលសាយធ៏

ស្មាតវើលសាយធ៏  គឺជា វិបសាយមួយ ដែលបង្កើតឡើងដោយ សិស្ស ដែល  ក្នុងគោលបំណង ជួយចែក រំលែកនូវ ចំណេះដឹង ផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា ប្រវត្ដិសាស្រ្ដខ្មែរ ភូមិសាស្រ្ដ ចំណេះដឹងទូទៅ សន្ដិសុខសង្គម និងមេរៀន ជាច្រើន ទាក់ ទងនិងអាយធី ។ មិនតែប៉ុននោះ​ រួមគ្នា ដតប្លក់ស្ពតដតខម ក៏មានលើកយកនូវស្នាដៃ កំណាព្យរបស់សិស្ស និស្សិត ដើម្បីលើកស្ទួយនូវ វប្បធម័ខ្មែរ ទាក់ទងនិង អក្សរសាស្រ្ដ និង កំណាព្យផ្សេងៗ ។
Established in early 2012, our Smart World Site is launching a website called: www.smartworldsite.blogspot.com It is for free of charge.
Besides, you can enjoy with Jokes, Knowledge (phone and computer), and downloading ring tones and wallpapers.
We are happy to serve you the information you need. To find more information, please go to  www.smartworldsite.blogspot.com


Any suggestion, please contact us at: (Hem Pich)
Tel: (855) 888 43 60 68
E-mail: pichhem168@gmail.com or pich_hem68@yahoo.com
Advertise with us, please call: 0888 43 60 68. We are happy to serve you the best.

Sunday, January 13, 2013

បុព្វប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ

ការចុះកាលបរិច្ឆេទកាបូន១៤ នៃរូងភ្នំនៅឯល្អាងស្ពាននៅពាយព្យកម្ពុជាបង្ហាញថាមនុស្ស ដែលបានធ្វើភាជន៍កំពុងតែបានរស់នៅកម្ពុជា នៅដើមដំបូងត្រូវនឹងឆ្នាំ៤២០០ម.គ. (មុនសម័យធម្មតា)។បន្ថែមទៀត ភស្តុតាងខាងបុរាណវត្ថុបង្ហាញថាប៉ែកនៃតំបន់ផ្សេងទៀត ឥឡូវនេះហៅថាកម្ពុជាត្រូវបានមនុស្សរស់នៅពីប្រហែល១០០០-២០០០ម.គ.តាមវប្បធ៌មយុគថ្មរំលីង។ លលាដ៍ក្បាល និងឆ្អឹងមនុស្សដែលបានរកឃើញ នៅសំរោងសែនបានចុះកាលបរិច្ឆេទចាប់ពីឆ្នាំ១៥០០ម.គ.មនុស្សទាំងនេះទំនងជាបានធ្វើអន្តោប្រវេសន៍ពីចិនភាគអាគ្នេយ៍ មកកាន់ឧបទ្វីបឥណ្ឌូចិន ។ ពួកអ្នកប្រាជ្ញបណ្ឌិតតាមដានការដាំដុះស្រូវដំបូង និងការធ្វើសំរិទ្ធិដំបូងធ្វើឡើងនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍នេះដោយមនុស្សទាំងនេះ។ នៅសតវត្សទី១នៃគ.ស. ពួកអ្នកស្រុកបានអភិវឌ្ឍជានិច្ចដោយប្រៀបធៀបទៅ បានរៀបចំសង្គម និងនិយាយភាសាជាច្រើន ដែលមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងខ្លាំងទៅនឹងភាសាខ្មែរនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ វប្បធ៌ម និង ជំនាញបច្ចេកទេសនៃមនុស្សទាំងនេះ នៅសតវត្សទី១នៃគ.ស.ចាកហួសឆ្ងាយពី*ដំណាក់កាលបុព្វកាល។ ពួកក្រុមដែលមានការវិវត្តរីកចំរើនមួយភាគធំបានរស់នៅតាមបណ្ដោយឆ្នេរ និងនៅជ្រលងដងទន្លេមេគង្គក្រោម និងតំបន់ដីសណ្ដនៅក្នុងផ្ទះ ដែលបានសាងសង់ឡើងលើសសរខ្ពស់ៗដែលជាកន្លែងដែលពួកគេដាំដុះស្រូវ នេសាទត្រី និងចិញ្ចឹមសត្វ។ ការស្រាវជ្រាវថ្មីៗនេះ បានដោះសោរនូវរបកគំហើញនៃដីលើករាងមូលសិប្បនិមិត្ត ដែលចុះកាលកំណត់ទៅដល់សម័យយុគថ្មរំលីងរបស់កម្ពុជា។ ប្រជាជនខ្មែរគឺជាក្រុមមនុស្សមួយក្នុងចំណោម អ្នកស្រុកដំបូងបង្អស់នៃអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ពួកគេក៏នៅក្នុងចំណោមអ្នកដំបូងនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលទទួលយកគំនិតសាសនា និងស្ថាប័ននយោបាយពីឥណ្ឌានិងបានបង្កើតឡើងនូវក្រុមរាជាអាណាចក្រកណ្ដាលនៅពាសពេញទឹកដីដ៏ធំធេង។ ដំបូងឡើយបង្អស់គេបានស្គាល់នគរនៅតំបន់នេះ វ្នំដែលបានរុងរឿងរីកចំរើន ពីប្រហែលសតវត្សទីមួយរហូតដល់សតវត្សទី៦។ នគរនេះត្រូវបានបន្តដោយចេនឡាដែលបានគ្រប់គ្រងផ្នែកដ៏ធំនៃកម្ពុជា វៀតណាម ឡាវ និងថៃសម័យទំនើបនេះ។

អរិយធម៌ខ្មែរនៅសម័យក្រោយអង្គរ (ចតុមុខ-លង្វែក)


តាមទស្សនៈថ្មី គេបានចាត់ទុកថា ប្រវត្តិសាស្ត្រ ជាធម៌សំយោគរវាង វប្បធម៌ និងសង្គមធម៌ ហើយពុំមែនជាកម្រងព្រឹត្តិការណ៍នយោបាយ ដែលបានកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់គ្នាហូរហែតែប៉ុណ្ណោះទេ ។ យើងយល់ថាទស្សនៈនេះមានលក្ខណៈសមរម្យណាស់ ហើយយើងចង់យកមកអនុវត្តក្នុងកិច្ចការរបស់យើងនេះដែរ ដើម្បីបង្ហាញអោយអ្នកអានឃើញភាពនៃសង្គមខ្មែរយើងក្នុងសម័យកាលនីមួយៗ ។ ប៉ុន្តែក្នុងការធ្វើអោយសម្រេចបំណងរបស់យើងខាងលើនេះ យើងត្រូវជួបប្រទះនឹងឧបសគ្គជាច្រើន ។ យ៉ាងណាមិញ ឯកសារដែលយើងប្រើប្រាស់សម្រាប់ចងក្រងប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរសម័យក្រោយអង្គរនេះ ច្រើនតែជា រាជពង្សាវតារ ។ ដូចមិត្តអ្នកអានបានជ្រាបស្រាប់ហើយថា រាជពង្សាវតារ ជាឯកសារអធិប្បាយអំពីដំណើរប្រែប្រួលរបស់ស្ដេចផែនដីម៉្លោះហើយពត៌មានដែលយើងអាចស្រង់ចេញពីឯកសារប្រភេទនេះ ច្រើនតែសង្កត់ទៅលើរឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងនឹងព្រះមហាក្សត្ររាជវង្សានុវង្ស នាម៉ឺន ចម្បាំងចំណែកឯពត៌មានដែលទាក់ទងនឹងជីវភាពប្រជារាស្ត្រ ការរស់នៅ និង មែកធាងឯទៀតនៃ វប្បធម៌ និង សង្គមធម៌ មានតិចតួចស្ដួចស្ដើងណាស់ ។ តាមការសង្កេត សៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រជាភាសាជាតិក្ដី ជាភាសាបរទេសក្ដី ដែលបានចងក្រងរួចមកហើយរហូតដល់ពេលនេះក៏ពុំអាចទៅដល់គោលដៅខាងលើនេះដែរ ។ ចំពោះយើងវិញ យើងពុំហ៊ានអះអាងថានឹងទៅដល់គោលដៅទាំងស្រុងនោះដែរ តែទោះបីមានកង្វះឯកសារយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងនឹងខិតខំសាកល្បងដោយប្រើឯកសារដែលមានរួចមកហើយ ផ្សំជាមួយនឹងឯកសារបរទេសខ្លះ ដើម្បីធ្វើអោយសង្គមខ្មែរក្នុងអតីតកាលលេចរូបរាងឡើង​ចំពោះមុខអ្នកអានតាមលទ្ធភាពដែលយើងអាចធ្វើបាន ។

របាំ​ទន្សោង​គោព្រៃ​

របាំ​ទន្សោង​គោព្រៃ​ជាម​រតក​វប្បធម៌​មន-ខ្មែរ​ដែល​បានប្រសូត​ឡើង​នា​សម័យ​ បុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយ​ត្រូវបានរក្សា​រហូតដល់​សព្វថ្ងៃ​ដោយ​អ្នកស្រុក​ខ្មែរ​នៅតំបន់ព្រៃភ្នំ​ នៅ​ភូមិ​អញ្ចាញ​រូង​នៅក្នុង​ខេត្តកំពង់ឆ្នាំងបច្ចុប្បន្ន ។

របាំ​ស្នែងទន្សោង​របស់ ​អ្នកស្រុក​ខ្មែរ​នៅ​តំបន់​ព្រៃភ្នំ​នៅ​ភូមិ​អញ្ចាញ​រូង​ នៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង គឺធ្វើឡើង​ដើម្បី សុំ​សេចក្តីសុខ សេចកី្តចម្រើន ភាពត្រជាក់ត្រជុំ​ពី​វត្ថុ​ស័​កិ្ត​សិទ្ធិ ពោលគឺ​អារក្ខ អ្នកតា ម្ចាស់​ទឹក ម្ចាស់​ដី មា្ច​ស់ដង​ព្រឹក្សា ។

អ្នកស្រុក​ក្នុងភូមិ​នេះ​រមែងតែ​ធ្វើឡើង​នៅក្នុង​ពិធីបុណ្យធំៗដូចជា​នៅពេល​ ចូលឆ្នាំ​ថី្ម​ជាដើម ។ ប្រដាប់ប្រដា ឬ​លំដាប់​លំ​ដា​ដែល​រៀបចំ មាន​នំអន្សមចេក ស្រា​សំរាប់ ច្រូច​សែន ឬ​ស្រា​ចំណាយ ឬក៏​ស្រា​សម្រាប់​ផឹក អង្ករ​ជ័យ ឬ​អង្ករ​ដាក់​សែន​ក្នុង​ចាន ឬ​កែវ និង​ត្រួយ​ថេរ ឬ​ត្រួយ​ម្លូ ស្លា​ជាដើម ។

ក្រោយពី​រៀបចំ​លំដាប់​ លំ​ដា​ទាំងនោះ​ដាក់​លើក​នេ្ទ​ល​រួចរាល់​ហើយ អ្នកស្រុក​ប្រមូលផ្តុំ ឈ​រត​មៀ​ប​គ្នា ហើយ​ប្រគំ​ភ្លេង​ច្រៀង​អញ្ជើញ​ព្រលឹង​ដូនតា​នៅតាម​ដងព្រៃ​ភ្នំ​មក​សេពសោយ​ នូវ​គ្រឿង​សំណែន​ទាំងនោះ ។

បន្ទាប់មក​គេ​ក៏​ ចាប់ផ្តើម​សម្តែង​របាំ​ស្នែងទន្សោង​តែម្តង ។ ឈ្មោះ​ទំនុក​របាំ​បទ​ទន្សោង​គោព្រៃ​មាន​ជាអាទិ៍ខ្លាក្រាប ល្បុក្កតោ ស្រងែ​ពេន និង​ទន្សោង​គោព្រៃ ។

គប្បី​ជ្រាបថា​ចម្រៀង​ ទាំងនោះ​មាន​លក្ខណៈ​លន្លង់លន្លោច​គួរឱ្យ​រន្ធត់​ចិត្តជា​ពន់​ពេក​ដោយហេតុថា​ អ្នក​ដែលច្រៀង​នោះ​មាន​ទេពកោសល្យ​ខ្ពស់ ។ ពេល​ស្តាប់ គេ​មាន​អារម្មណ៍​ថា អ្នក​ដែល​ច្រៀង​នោះ​តំណាងឱ្យ​អារក្ស ឬ​ធ្មប់ ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ អ្នករាំ​ប្រុស​ដែល​តំណាងឱ្យ​ទន្សោង​ឈ្មោល និង​អ្នករាំ​ស្រី ដែល​តំណាងឱ្យ​ទន្សោង​ញី ពួកគេ​ពាក់​ស្នែង​ពិត ព្រោះ​តំណាងឱ្យ​សត្វព្រៃពិតៗឥត​កែ្ល​ង​ក្លាយ ។ បើ​យើង​ពិនិត្យ​កាយវិការ​ដែល​គេ​បាន​បញ្ចេញ​ម្តងវិញ​នោះ យើង​ក៏​សង្កេតឃើញ​ភាព​ស្ទាត់ជំនាញ​របស់គេ​ដែរ ។ កាយវិការ​របស់គេ​ប្រៀបដូចជា​កាយវិការ​រ​បស់​សត្វ​ទន្សោង​គោព្រៃពិតៗ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត​ពេលដែល​គេ​ឃើញ​បងប្អូន​ខ្មែរ​កួយ សួយ​បញ្ចេញ​ក្បាច់​ទន្សោង​ព្រៃភ្នំម្តងៗ គេ​មាន​អារម្មណ៍​ថា កំពុង​សិ្ថ​ត​ក្នុង​បរិបទ​សង្គម​មួយ ដែល​អ្នកស្រុក​មាន​ជីវ​ភាពជា​អ្នកប្រមាញ់​យ៉ាង​ជាក់លាក់ ។ ទាំងនេះ​ស​ឱ្យឃើញ​នូវ​និរន្ត​ភាព ព្រមទាំង​ចំណាស់​នៃ​ប្រពៃណី​នេះ​ដែលជា​មរតក​វប្បធម៌មន-ខ្មែរ​មាន​តាំងពី​ យូរ​មកហើយ ។

លក្ខណៈ​មួយទៀត​ គួរឱ្យកត់សម្គាល់​ដែល​បង្ហាញ​នូវ​ចំណាស់​របស់​របាំ​ទន្សោង​គោព្រៃ​នេះ គឺ​ក្នុងពេល​សំដែង គេ​មិនបាច់​ផ្លាស់ប្តូរ​សម្លៀកបំពាក់ ។ ធម្មតា​ក្នុងពេល​សំដែង​របាំ​បាន​បង្ហាញថា អ្នករបាំ​ទាំងនោះ​សុទ្ធសឹងតែ​ជា​អ្នកស្រុក​រស់នៅ​តាម​ដង​ព្រៃភ្នំ​ឆ្ងាយ​ពី​ ទីប្រជុំជន​ដែលមាន​មនុស្ស​រស់នៅ​យ៉ាង​កុះករ​ចំណែក​នៅតាម​ទីជនបទ​ដាច់ស្រយាល​ កម្រ​មាន​ទេសចរ​មកដល់ ។

ចំពោះ​ឧបករណ៍​តន្ត្រី​ ដែល​ពួក​អ្នកស្រុក​ប្រើ​ក្នុងការ​សម្តែង​របាំ​ទន្សោង​គោព្រៃ​នេះ​ដែល​យី​ង​ អាច​ចាត់ទុកថាជា​តង្វាយ​សម្រាប់​វត្ថុ​ស័ក្តិសិទ្ធិ ម្ចាស់​ទឹក ម្ចាស់​ដី ម្ចាស់​ព្រៃភ្នំ​ក្រំ​ថ្ម មាន​ប៉ី ទ្រ ស្គរ និង​ពួយ ដែលជា​ប្រភេទ​គែន​ម្យ៉ាង ។

សូមបញ្ជាក់​ផងដែរ​ថា ឧបករណ៍​ភេ្ល​ង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ខាងលើនេះ ក៏​កំពុង​ពេញនិយម​ដោយ​ពួក​សម្រែ​នៅ​ខេត្តពោធិ៍សាត់​ក្នុង​ពិធី​បេះ​ក្រវាញ​ ផងដែរ ។

ជារួម មនុស្ស​រាំ​របាំ​ទន្សោង​ព្រៃ​មាន​ចំនួន​ប្រមាណ​ជា ១០ នាក់ ប្រុស ២ នាក់ គឺ​អ្នក​ច្រៀង​ទំនុក​ទន្សោង និងអ្នករាំ​ស្រី ៨ នាក់​កាន់​ឧបករណ៍​ភ្លេង តួ​ទន្សោង ១ នាក់ និង​អ្នករាំ​អម​ទន្សោង ២ នាក់ ។

កត្តា​គួរកត់សម្គាល់​ មួយទៀត ពួក​អ្នករាំ​ទាំងនោះ​ស្ថិតក្នុង​មធ្យម​វ័យ ពោលគឺ​ឆាប់​មានការ​ពិសោធ​ក្នុងការ​បរបាញ់ ក៏ដូចជា​ជីវិត​ប្រចាំថ្ងៃ​ដែរ ជាពិសេស​ស្គាល់​នូវ​ពិធី​កម្ម​ប្រជាប្រិយ​មួយចំនួន​ផង ។

ដូច​ពោល​ខាងលើ លក្ខណៈ​បរម​បុរាណ​នៃ​របាំ​ទន្សោង​គោព្រៃ​នេះ​អាចគូសបញ្ជាក់​តាមរយៈ​កាយវិការ ​របស់អ្នករាំ​ដែលមាន​វ័យ​ចំណាស់ ហើយ​ប្រកបដោយ​បទពិសោធ ។ ក្បាច់​ដែល​ពួកគេ​រាំ​នោះ​មាន​លក្ខណៈយឺតៗមិន​ញាប់នោះទេ ដៃ​ទាំងពីរ​របស់​អ្នករាំ​មិន​រាបស្មើ ពោលគឺ​រេ​ចុះ​រេ​ឡើង បត់​ចុះ​បត់​ឡើង មកលើ​ត្រឹម​ចង្កេះ ត្រាប់​តាម​កាយវិការរបស់​ទន្សោង​គោព្រៃ​មើលទៅ​គួរឱ្យ​កោតសរសើរ ក្រៃលែង ។

ទេពកោសល្យ​របស់​ អ្នករាំ​ប្រុស​ស្រី​ដែល​ដើរតួ​ជា​ទន្សោង​ញី​ឈ្មោល​សិ្ថ​ត​នៅត្រង់ចំណុច​ មួយទៀត គឺ​ការ​រាំ​ស៊ីចង្វាក់​គា្ន ក្បាច់​ជើង ក្បាច់​ដៃ ដងខ្លួន​របស់​ពួកគេ​រេ​រាំ​រំ​ពើត​រំពើន​ប្រកបដោយ​ចរិត​ជា​សត្វ​ដែល​កំពុង​ ចែចង់​គ្នាពិតៗ ។ យោង​លើ​ឥរិយាបថ​នេះ យើង​អាច​កត់សម្គាល់ថា អត្ថន័យ​ស៊ីជម្រៅ ឬនិមិត្តរូបពិតៗរបស់​របាំ​នេះ គឺ​កា​រត​ពូជពង្សវង្ស ត្រកូល​ពី​សំណាក់​អ្នក​ស្រុកភូមិ​ព្រៃភ្នំ​ទាំងនោះ ។ កុំភ្លេចថា​នា​សម័យ​ដើម របាំ​ទន្សោង​នេះ​ជា​ពិធី​ស័ក្តិ​សិ​ទិ្ធ​មួយ​ដែល​ខកខាន​ពុំបាន ។ អ្នកស្រុក​ព្រៃភ្នំ​ត្រូវ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​មុននឹង​ទៅ​បរបាញ់​សត្វ​ក្នុងព្រៃ ។ ជ័យ​ជោគ ឬ​បរាជ័យ​នៃ​ការ​បរបាញ់ គឺ​សិ្ថ​ត​លើ​ដំណើរការ​សម្តែង​បាន ល្អ ឬ​មិនល្អ​នៃ​របាំ​នេះ​ចំ​តែម្តង ។ របាំ​នេះ​គឺជា​តង្វាយ ឬ​ពលិកម្ម​មួយ​ធ្វើឡើង​ចំពោះ​ព្រលឹង​ដូនតា ចាស់​ស្រុក ដើម្បី​ធ្វើការ​បរបាញ់ ​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធភាព ។

មួយវិញទៀត អ្នករាំ​ទាំងពីរ​ភេទ​ក៏​តំណាងឱ្យ​ព្រលឹង​ដូនតា ឬក៏​ព្រលឹង​នៃ​សត្វ​ទន្សោង​គោព្រៃ​ផ្ទាល់​តែម្តងដែល​តាមរយៈ​របាំ​ដ៏​មានន័យ​ នេះ នឹង​មក​ស​ណិ្ឋ​ត​ក្នុង​ខ្លួន​របស់គេ ។ ដូច​កាយវិការ​ត្រាប់​តាម​ចរិត​សត្វ​របស់​អ្នករាំ​ជាភស្តុតាង​ស្រាប់ ។ កុំ​ភេ្ល​ច​ថា​ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​ទស្សនវិជ្ជារ​បស់បង​ប្អួ​ន​ខ្មែរលើ​ដែល​ កើតចេញពី​ជំនឿ​ជី​វច​ល សត្វ​ទាំងនោះគឺ​តំណាងឱ្យ​បុព្វការី​ជន ។ បុព្វការី​ជន​ជាស​ត្វ ហើយ​សត្វ​ក៏​ជា​បុព្វការី​ជន ។

សរុប​សេច​កី្ត​មក របាំ​ទន្សោង​គោព្រៃ​ជារ​មតក​វប្បធម៌​ដែលមាន​តម្លៃ​ជាប្រវត្តិសាស្ត្រ​ កាត់ថ្លៃ​មិនបាន ។ របាំ​នេះ​ឆ្លុះ​ប​ញ្ជាំ​ង​ឱ្យឃើញ​នូវ​សម្ព័ន្ធភាព​យ៉ាង​ជិត​សិ្ន​ទ្ធ​រវាង​ សត្វ និង​មនុស្ស ឬ​បរិស្ថាន និង​ជីវភាព​រស់នៅ​របស់​ម​នុស្សនៅតាម​ព្រៃភ្នំ​ដែល​ភាគច្រើន​ចិញ្ចឹមជីវិត​ ដោយ​ការ​បរបាញ់​សត្វ ។

អត្ថប្រយោជន៍​មួយទៀត​ នៃ​ការសិក្សា​របាំ​នេះ គឺ​ជនជាតិខ្មែរ​ព្រៃភ្នំ​សុទ្ធសាធ អី្វ​ដែល​គេ​ហៅថា​មនុស្ស​ភាគតិចដែល​សិ្ថ​ត​ក្នុង​អំបូរ​មន-ខ្មែរ ហើយ​របាំ​នេះ គឺជា​មែកធាង​មួយ​នៃ​ខឿ​វប្បធម៌​ខ្មែរ​យ៉ាង​ប្រាកដ ។ ការបាត់បង់​នូវ​របាំ​នេះ គឺ​ពិតជា​ធ្វើឱ្យ​ភាពសម្បូរ​បែប​នៃ​វប្បធម៌​ខ្មែរ​ស្រុតចុះ​មួយកម្រិត​ ពុំខាន (ម.ត្រា​ណេ) ។

Saturday, January 12, 2013

What Is Computer?


A Computer is a general purpose device that can be programmed to carry out a finite set of arithmetic or logical operations. Since a sequence of operations can be readily changed, the computer can solve more than one kind of problem.
Conventionally, a computer consists of at least one processing element, typically a central processing unit (CPU) and some form ofmemory. The processing element carries out arithmetic and logic operations, and a sequencing and control unit that can change the order of operations based on stored information. Peripheral devices allow information to be retrieved from an external source, and the result of operations saved and retrieved.
The first electronic digital computers were developed between 1940 and 1945 in the United Kingdom and United States. Originally they were the size of a large room, consuming as much power as several hundred modern personal computers (PCs).[1] In this eramechanical analog computers were used for military applications.
Modern computers based on integrated circuits are millions to billions of times more capable than the early machines, and occupy a fraction of the space.[2] Simple computers are small enough to fit into mobile devices, and mobile computers can be powered by smallbatteries. Personal computers in their various forms are icons of the Information Age and are what most people think of as "computers". However, the embedded computers found in many devices from mp3 players to fighter aircraft and from toys to industrial robots are the most numerous.

ប្រជុំគេហទំព័រ

This summary is not available. Please click here to view the post.